MEDALIKI ŚWIĘTYCH - 11

ŚW. BARBARA

 Św. Barbara urodziła się w Nikodemii (dzisiejsza Turcja) w III w. ne. Była córką Dioskura, wysokiego urzędnika cesarstwa i poganina, na którego rozkaz została uwięziona i zamordowana. Jej imię tłumaczy się jako „cudzoziemka, osoba pochodząca spoza Grecji”. W ikonografii św. Barbara jest przedstawiana w dostojnych szatach,  dla podkreślenia jej szlachetnego pochodzenia. W rękach trzyma palmę męczeństwa i kielich z Najświętszym Sakramentem. Obok widnieje wieża z trzema oknami, w której była zamknięta przez ojca. Czasem trzyma w ręku miecz, którym została ścięta. Bywa też przedstawiana z pochodnią, działem armatnim lub strusimi piórami. Św. Barbara jest patronką górników, a także patronką dobrej śmierci. Czczą ją też flisacy, marynarze,  architekci,  murarze, kowale, kamieniarze, cieśle, grabarze, dzwonnicy,  ludzie narażeni na wybuchy, jak artylerzyści, pracownicy prochowni i arsenałów, kanonierzy, saperzy; jest opiekunką twierdz i wież. W średniowieczu zaliczano św. Barbarę do grona 14 "Orędowników". W Polsce św. Barbara szczególnie czczona jest na Śląsku i tam można znaleźć najwięcej medalików jej poświęconych.

Medaliki XVII-XVIII w.

            Medalik XIX/XX w.       

            Medalik górnika I połowa XX w

MEDALIKI SZKOLNE 1

MEDALIKI SZKÓŁ PIJARSKIECH

Medaliki nosili nie tylko członkowie bractw czy stowarzyszeń, ale też uczniowie i nauczyciele katolickich szkół. Jest to nadal popularne w Stanach Zjednoczonych. Najstarsze medaliki należą do szkół pijarskich.

Medalik wydany między 1748 (beatyfikacja), a 1767 r. (kanonizacja świętego Józefa). Medalik z jednej strony przedstawia Józefa Kalasancjusz, z drugiej Matkę Bożą ( Błogosławioną Dziewicę Maryję) Szkół Pobożnych.

Pijarzy - Zakon Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych (Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum)  , ustanowiony został przez papieża Grzegorza XV w 1621 r.  Korzenie swe wywodzi od św. Józefa   Kalsancjusza, który w roku 1597 otworzył pierwszą bezpłatną i powszechną szkołę podstawową w Europie. Pijarzy znani są zwłaszcza z prowadzenia szkół katolickich na bardzo wysokim poziomie 

                                                                            XVIII w.

FELIKS ZNACZY SZCZĘŚLIWY

ŚW. FELIKS Z KATALICJI

XVII w

Św. Feliks żył w latach 1515-1587. Przez wiele lat był robotnikiem rolnym. W zakonie kapucynów był kwestarzem, nazywano go brat Deogratias, ponieważ za wszystko dziękował Bogu. Podczas głodu w Rzymie wspierał biedaków, często w cudowny sposób. Znany był też z uzdrawiania dzieci, jednego umierającego chłopca uratował namaszczając oliwą z wiecznej lampki. Na pamiątkę tego cudu kapucyni nazywają olej do lampki, Olejem św. Feliksa.

ŚW. FELIKS DE VALOIS

Współzałożyciel Zakonu Trójcy Najświętszej (trynitarzy), pochodził z rodziny królewskiej. Żył w latach 1150-1212. Pustelnik, wizjoner, miał objawienie Matki Bożej w towarzystwie Aniołów. Kanonizowany w 1666 r.

XVII-XVIII w.

MEDALIKI DZIECIĄTKA JEZUS

PRASKIE DZIECIĄTKO

Współczesny medalik Włochy (BONAMP)

         Początki kultu świętego Dzieciątka Jezus z Pragi datuje się na pierwszą połowę XVII w. Najbardziej zasłużonym dla tego kultu był o. Cyryl z zakonu karmelitów w Pradze, który znalazł figurkę zniszczoną podczas wojny trzydziestoletniej. On to otrzymał objawienie modlitwy do Cudownego Dzieciątka z którą związane były szczególne łaski. Pielgrzymi nawiedzający sanktuarium chętnie wstępowali do Sodalicji Dzieciątka z Pragi, bądź też po prostu nabywali medalik jako pamiątkę. Medalik siedmioboczny lub owalny przedstawia Dzieciątko w pozycji stojącej, w płaszczu, koronie z aureolą, prawą rękę ma wzniesioną do błogosławieństwa , w lewej trzyma królewskie jabłko. Czasem w otoku znajduje się napis „Cudowne Dzieciątko z Pragi”. Na drugiej stronie zwykle znajduje się napis : „Ecclesia miraculosi Jesuli pragensis” (Kościół cudownego Jezuska praskiego)  lub w otoku/wieńcu kwiatów „Cudowne Dzieciątko błogosław nas”. Współcześnie serce  lub IHS w cierniowej koronie. Kult Praskiego Dzieciątka rozpowszechniają karmelici, drugim co do wielkości sanktuarium jest włoskie Arenzano koło Genui, założone przez św. Jana od Krzyża. Figurka z Arenzano jest koronowana.

 Medaliki Praskiego dzieciątka początek XX w., aluminium

 Medalik 2 połowa XX w., pewter

Medalik „Pamiątka z Sanktuarium w Arenzano” 1połowa XX w., mosiądz

ŚWIĘTE DZIECIĄTKO Z ATOCHY

         współczesny, firma BOMAP z Bolonii

Szczególnym kultem otaczane jest Dzieciątko Jezus w Atocha (czyt. Atosza)

 w Hiszpanii. Medalik przedstawia dziecko siedzące na murku, w trójkątnym kapeluszu otoczonym nimbem promiennym . W prawej ręce trzyma koszyk w lewej laskę. U góry napis w tłumaczeniu „Święte Dzieciątko z Atochy” , na rewersie najczęściej przedstawiana jest Matka Boża z Guadelupe.

DZIECIĄTKO KOLETAŃSKIE

         W klasztorze sióstr bernardynek w Krakowie czczona jest figurka Dzieciątka Koletańskiego (od sióstr koletek, zakonu skasowanego w 1823r.)

Medalik rozpowszechniają siostry bernardynki. Przedstawia on Dzieciątko w pozycji siedzącej, w płaszczu i koronie, z jabłkiem i ręką wzniesioną do błogosławieństwa. W otoku napis „Dzieciątko Jezus Kaletańskie” lub „Cudowne Dzieciątko Jezus Koletańskie”. Na rewersie wizerunek św. Józefa idącego za rękę z małym Jezusem i napis „Św. Józefie módl się za nami”. Są dwie wersje: raz Jezus trzyma koszyk a Józef laskę raz odwrotnie. (Rewers w rozdziale o św. Józefie)

Niestety skan ten nie najlepiej oddaje wygląd medalika, jednak jest jedynym jaki został mi udostępniony.
 No to mam wreszcie porządne zdjęcie Dzieciątka Koletańskiego . Medalik jest własnością kolegi Szukacza. Medali aluminiowy, przedwojenny z firmy Kasprzykiewicz i Szmakfefer w Warszawie, sygnowany KS.

DZIECIĄTKO RZYMSKIE - SANTO BAMBINO DI ARACOELI

                                                       (zdjęcie z netu)

W Bazylice Santa Maria in Aracoeli w Rzymie znajduje się słynne sanktuarium Santo Bambino. Czczona test tam naturalnej wielkości figurka Dzieciątka Jezus. Wykonał ją w 1480 r. franciszkański braciszek z drzewa oliwnego przywiezionego z Ogrodu Oliwnego. Niestety dziś w sanktuarium znajduje się jedynie kopia, gdyż prawdziwą figurkę skradziono.

DZIECIĄTKO Z BETLEJEM

Figura Dzieciątka Jezus z kościoła św. Katarzyny w Betlejem. Od pasterki do święta Trzech Króli znajduje się w Grocie Betlejemskiej i spoczywa na srebrnej gwieździe symbolizującej miejsc narodzin Jezusa.

Medalik  lata dwudzieste XX w. aluminium

INNE

Srebrny medalik z Dzieciątkiem w j. angielskim XX w

DZIECIĄTKO JEZUS

     Trochę ostatnio brakuje mi czasu. Zaczęła się prawdziwa wiosna i praca w ogrodzie. I trochę też z tego powodu mam prośbę o pomoc. Nie, nie bójcie się, nie szukam kogoś do prac ogrodowych. Na targach ogrodniczych(!) kupiłam porcelanową (biskwitową) figurkę Dzieciątka Jezus. 

          Figurka ma 16 cm długości, jest w środku pusta.

Nie ma żadnych sygnatur.
Jednak jest bardzo ładna, taka delikatna. Może ktoś znający się  na porcelanie będzie mógł coś na jej temat powiedzieć. Proszę umieścić w komentarzach lub na maila: szara.sowa@wp.pl

          

MEDALIKI SZKAPLERZNE -2

Oprócz szkaplerza karmelitańskiego, występuje jeszcze kilka rodzajów szkaplerzy, ale nie wszystkie medaliki to szkaplerze, choć często są tak błędnie nazywane. Szkaplerzem są więc tylko te medaliki, które zastępują szkaplerze sukienne.

 SZKAPLERZ PASJONISTÓW

Czarny Szkaplerz Pasionistów, mosiądz +emalia, XIX/XX w.

                                                        XIX w.

SZKAPLERZ MATKI BOSKIEJ KODEŃSKIEJ

Szkaplerz 1 ćwiartka XX w.

Szkaplerz MB Kodeńskiej,  współczesny

SZKAPLERZ NIEPOKALANEGO POCZĘCIA

Medalik ze szkaplerzem Niepokalanego Poczęcia i Matka Dobrej Rady,  sygnowany na awersie: PENIN PONCET, na rewersie DEPOSA. Mosiądz srebrzony, koniec XIX w.

  Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia Z napisami w j. rosyjskim początek  XX w.

SZKAPLERZ NAJŚWIĘTSZEGO OBLICZA

Druga połowa XX w., aluminium

   (za: vultus.stblogs.org)

         Szkaplerz Najświętszego Oblicza został objawiony Matce Pierinie De Micheli z zakonu Niepokalanek w 1938 r. Podczas modlitwy ukazała się jej „Przepiękna Pani” trzymająca w ręku mały sukienny szkaplerz. Na jednej części widniało Oblicze Jezusa oraz  napis " Illumina, Domine, Vultum tuum super nos",  co oznacza "Rozjaśnij, Panie , nad nami światło Twojego Oblicza". na drugiej  Święta Hostia z napisem  "Mane nobiscum, Domine", tzn. "Pozostań z nami, Panie".  Matka Boska przekazała wraz z e szkaplerzem obietnicę dla czcicieli Najświętszego Oblicza. Poleciła też wybić medalik.  Kto będzie nosił ten szkaplerz lub medalik szkaplerzny oraz we wtorki będzie adorował Najświętszy Sakrament otrzyma szczególne łaski. Z wybiciem medalika było wiele problemów, począwszy od trudności w zdobyciu zgody władz kościelnych na emisję do braku funduszy na ten cel. Matka Pierina jednak dzięki cudownemu wsparciu wszystkie te trudności pokonała. Przedstawiła medalik Piusowi XII, a on go zatwierdził. Medalik wybito, mimo iż trwała wojna. Dziś szkaplerz i medalik rozpowszechniają Siostry Benedyktynki Obliczanki.

Źródło – strona internetowa Sióstr Obliczanek

    www.obliczanki.org.pl/home.html

MAEDALIKI SZKAPLERZNE -1

                           SZKAPLERZ KARMELITAŃSKI

         Medalik szkaplerzny, zwany szkaplerzem karmelitańskim wywodzi się od szkaplerza sukiennego.

                                    Szkaplerz karmelitański, sukienny

         Szkaplerz to szata składająca się z dwóch płatów sukna z otworem na głowę służąca w dawnych czasach do ochrony przed zabrudzeniem zakonnego habitu, zwłaszcza białego. Takich szkaplerzy używały zakony Benedyktynów, Cystersów, Dominikanów czy Paulinów. Od roku 1251 szkaplerz nabrał zupełnie innego charakteru. W nocy z 15 na 16 lipca przeor klasztoru Karmelitów w Aylesford w Anglii, św. Szymon Stock gorliwie modlił się do Maryi z prośbą o rozwiązanie trudnej sytuacji w jakiej znalazł się jego zakon. Tej nocy miał widzenie. Matka Boża ukazując na szkaplerz powiedziała „ To będzie dla ciebie i wszystkich Karmelitów przywilejem i ochroną, kto umrze w nim  nie zazna ognia piekielnego”. Odtąd szkaplerz zaczął symbolizować opiekę Maryi nad zakonem, a potem także nad osobami świeckimi, które wstępowały do bractw szkaplerznych. Płat materiału spadająca na plecy symbolizuje, że „  trudy, doświadczenia i krzyże znosić winniśmy pod opieką Maryi, z poddaniem się woli Bożej, tak jak Ona to czyniła, a płat spadający na piersi, że nasze serce ma „bić dla Boga i bliźnich, z miłości odrywając się od przywiązań doczesnych wiązać się za pośrednictwem Maryi z dobrami wiecznymi”. Pierwszy szkaplerz musi być poświęcony i nałożony przez księdza. Dla osób świeckich zwykle występuje jako dwa maleńkie kawałeczki sukna połączone sznureczkami, tak aby zakładać go przez głowę. W 1910 r. papież Pius X zezwolił na noszenie jako zamiennika szkaplerza, medalionu szkaplerznego. Medalik wykonany z metalu, najczęściej z aluminium lub srebra, po jednej stronie posiada wizerunek Matki Boskiej Szkaplerznej z drugiej zaś Najświętszego Serca Jezusa.  

                           Medalik lata 60-70te XX w.

Wizerunki Matki Boskiej szkaplerznej bywają bardzo różne, niemniej zawsze przystawiają Maryję z Dzieciątkiem i obydwie postacie trzymają w rękach szkaplerze. Czasami Maryi towarzyszy postać św. Szymona przyjmującego szkaplerz z jej ręki. Wizerunek na rewersie przedstawia Jezusa w półpostaci wskazującego ręką na umieszczone po środku postaci serce. Czasem na awersie lub rewersie znajdują się napisy: szkaplerz, medalik szkaplerz, a na rewersie:. Najświętsze Serce Jezusa/ zmiłuj się nad nami /bądź naszą ucieczką.

Szkaplerz  karmelitański między 1910 – 1914, srebro, sygnowany PB

Szkaplerze karmelitańskie między 1910-1920

Szkaplerze karmelitański 1 połowa XX w.

Więcej informacji znajdziecie  w: J. Zieliński, W znaku szkaplerza, Wyd. OO Karmelitów Bosych 2009.

MEDALIKI ŚWIĘTYCH - 10

ŚW. KLARA

Francja XIX w.

Św. Klara (1193-1253). Duchowa córka św. Franciszka, założycielka zakonu klarysek i jego pierwsza opatka. Już za życia uważana za świętą, kanonizowana w 1255 r., zaledwie w dwa lata po śmierci. Patronka Asyżu, Florencji, praczek, hafciarek i malarzy, a także pracowników radia i telewizji. Przedstawiana w habicie klaryski z lilią, monstrancją lub lampą.

 Medaliki z XX w., z włoskim i łacińskim napisem.

MEDALIKI ŚWIĘTYCH -9

ŚW. TERESA Z AVILI

Św. Teresa od Jezusa, zwana też Wielką. Właściwie Teresa Sanchez de Capeda y Ahumada, urodzona w Avili w 1515, zmarła w 1582 r. Zakonnica, mistyczka, reformatorka zakonu karmelitanek. Doktor Kościoła. Beatyfikowana w 1614, kanonizowana w 1622 r. Patronka matek, chorych, pisarzy i koronkarzy. Przedstawiana w habicie karmelitańskim, czasem z sercem przebitym strzałą.

XVII-XVIII w.

ŚW. TERESA OD DZIECIĄTKA JEZUS

Lata dwudzieste – trzydzieste  XX w.

Teresa Martin (1873-97). Zwana też , Małą świętą, lub Teresą z Lisieux, ponieważ była karmelitanką w klasztorze w tym mieście. Z powodu słabego zdrowia nie spełniła swego marzenia o misjach, ale objęła opieką duchową misjonarzy, dlatego jest patronką misji. Napisała książeczką „Dzieje duszy”.

Połowa XX w.

Zmarła na gruźlicę w wielu zaledwie 24 lat. Przed śmiercią obiecała siostrom. Gdy znajdę się w niebie ześlę wam deszcz róż. Gdy umarła jej cela napełniła się różami.  Beatyfikowana w 1923 r. kanonizowana dwa lata później. Przedstawiana jest w karmelitańskim habicie z krzyżem oplecionym różami wg obrazu namalowanego przez jej siostrę Cecylię Martin, również karmelitankę. Na rewersie medalika św. Teresy znajdujemy zwykle wizerunki małego Jezusa z napisem „Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie” lub klasztor w Lisieux.

 Okres międzywojenny, Francja

  Medalik Świętego Dziecięctwa, XX w., aluminium