ŚWIĘCI - ŚW. JAN Z DUKLI

XVIII w.

Jan urodził się ok. 1414 r.  w Dukli w rodzinie mieszczańskiej. W młodości przebywał w pustelni na wzgórzu Zaśpit w Trzcianie koło Dukli. Opuściwszy pustelnię (ok. 1434) wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych – franciszkanów. Studiował w Krakowie. W zakonie pełnił funkcję gwardiana klasztoru w Krośnie w latach 1438-1440 oraz od r. 1444 we Lwowie .Pełnił też urząd kustosza kustodii - przełożonego franciszkańskiego okręgu lwowskiego.
W wieku 60 lat przeszedł do bernardynów, którzy mieli surowszą regułę. Pełnił tam również funkcje kaznodziei i spowiednika w klasztorach w Poznaniu i Lwowie. Pod koniec życia poważnie chorował i utracił wzrok. Zmarł i został pochowany we Lwowie w tamtejszym kościele bernardyńskim. Obecnie główne relikwie znajdują się w rodzinnej Dukli.
Wg relacji zawartej w szkicu historycznym "Oblężenie Lwowa w roku 1648" Ludwika Kubali, św. Jan z Dukli przyczynił się do ocalenia Lwowa przed wojskami Chmielnickiego i Tuchajbeja . Pamiątką tego wydarzenia było wystawienie  w 1649 r. kolumny z figurą świętego i stosownym napisem. .
W 1733 r. papież Klemens XII ogłosił Jana z Dukli błogosławionym. Kanonizował go papież Jan Paweł II w Krośnie 10 czerwca 1997 r. 

srebro, od 1997 r.

NA GORĄCO

         Dzisiaj w poczcie dostałam zdjęcie pięknego medalika. XVIII w. To jeden z medalików wybitych na koronację (ale nie koronatka) obrazu Matki Boskiej Bolesnej w Jarosławiu, Diecezja Przemyska. Koronacja miała miejsce w 1755 r.  Data koronacji sama mówi o wadze sanktuarium w Jarosławiu. To zaledwie 14ty wizerunek koronowany w naszym kraju.

         W katalogu Rewolińskiego nr. 483.  Na rewersie widzimy św. Ignacego Loyolę, jako, że to Jezuici opiekowali się sanktuarium.
         Zdjęcia użyczył kolega Tomek D., który jest właścicielem medalika. Dziękuję Tomku.

REPRINT

         To chyba właściwa nazwa dla nowych medalików wybitych starą sztancą.  Wahałam się jak je nazwać, bo nie są to przecież podróbki, ale też nie oryginały.

         Kupiłam je na Jarmarku Cysterskim, który odbywa się w dniach 20-21 września br. w Pelplinie. Sprzedawca zapytany o nie powiedział, że kolega prosił go o ich sprzedanie i nic na temat ich pochodzenia nie wie. Są w stanie menniczym, odpada więc przechowanie wybitych medalików w jakimś pojemniku przez pięćdziesiąt czy siedemdziesiąt parę lat, aluminium by zmatowiało.

         Medalików jest dziewięć. Dzięki nim o wiele łatwiej będzie identyfikować stare medaliki. Dwa z nich ma niemieckie napisy, a jeden sygnaturę ale tak małą, że mam kłopot z odczytaniem.

św. Agnieszka, Niech Dziewica Maryja wraz ze swym Dzieciątkiem nam błogosławią.

Szkaplerz karmelitański

Matka trzykroć przedziwna i Ojciec Jakub Rem (Ruch Szensztacki)

św. Antoni Padewski i św. Franciszek z Asyżu

Matka Boska Bolesna i św. Gabriel

pamiątka z Betlejem

Medalik z kanonizacji 1954 r.

Medalik między 1939 a 1958

Medalik z sygnaturą. Medalik ma związek z koronką do krwawych łez Matki Najświętszej.
Sygnatura DEPOSE oznacza wzór zastrzeżony, na wyrobach Francuskich. 

ŚWIĘCI - JACEK ODROWĄŻ

ŚW. JACEK ODROWĄŻ

                                                                   medalik XVII-XVIII w.

 Św. Jacek Odrowąż. Urodził się w Kamieniu Śląskim w 1183 r. Był krewnym biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża, który zadbała o wykształcenie krewniaka. Św. Jacek był między innymi uczniem Wincentego Kadłubka. Studiował także w Paryżu i we Włoszech, gdzie wstąpił do zakonu św. Dominika, który przyjmował go osobiście do klasztoru w Bolonii. Po roku nowicjatu powrócił do Polski i wraz z kilkoma braćmi założył pierwszy klasztor dominikański w Polsce. Założył liczne klasztory w całym kraju od Krakowa począwszy, przez Gdańsk, Puck, Elbląg, Toruń. Następnie ruszył na Ruś i dotarł aż do Moskwy. Przebywał w Kijowie podczas najazdu Tatarów. Wiąże się z tym legenda o uratowaniu figury Matki Boskiej. W 1242 r. powrócił do Krakowa, gdzie zmarł w 1257 r.

Beatyfikowany w 1427 r., a kanonizowany w 1594. Jego relikwie znajdują się w kościele dominikanów w Krakowie.

Zdjęcia ze strony    http://www.cruces-medallas.com/

Medalik dominikański Hiszpania XVII -XVIII w.

Medalik dominikański Rzym XVII w.

KRZYŻ ŚW. BENEDYKTA

                                       współczesny

         Nie wiadomo gdzie i kiedy wybito ten medalik po raz pierwszy, ale na pewno nie później niż w 1664r. Z tego bowiem roku pochodzi ulotka wydana w Innsbrucku dotycząca medalika. Medalik dwustronny, nie zawierał wizerunku świętego tylko same litery. Litery – pierwsze z poszczególnych wyrazów, znajdowały się na otoku medalika, na ramionach  i między ramionami krzyża. Medalik  okrągły średnicy 35 mm, wykonany z dowolnego metalu, nazywano z niemiecka fenigiem.

wg wzoru z 1664 r.

 Na awersie umieszczono dwa koncentryczne koła w środku litery IHS.  Na rewersie umieszczono, stylizowany równoramienny krzyż. Na jego ramionach umieszczono litery.  W pionie: CSSML – „Crux Sacra Sit Mihi Lux „ – Niech krzyż będzie mi światłem, w poziomie NDSMD – „Non Draco Sit Mihi Dux” – Niech szatan nie będzie mi wodzem.  Między ramionami krzyża  znajdują się litery CSPB „Crux Sancti Patris Benedicti” – Krzyż Świętego Ojca Benedykta. W otoku znajdują się litery przegrodzone kropkami, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: VRSNSMV SMOLIVB – w tłumaczeniu „ Idź precz szatanie, nie nakłaniaj mnie do złego. Złe rzeczy czynisz, sam pij swoja truciznę. ”Później medaliki zmieniały kształt (owalny, wielokątny – także w kształcie równoramiennego krzyża), a także awers np.  z Błogosławieństwem Zachariasza. Posiada w dolnej części owalny kartusz z literami w czterech rzędach: +Z+DIA+BIZ+SAB=Z=HCF=BFRSIHSMRA. Z uwagi na obszerność tekstu nie będziemy go przytaczać*. Nadmienimy tylko, że w miejscu + należało zrobić znak Krzyża Świętego, a ostanie litery IHS i MRA znaczą Jezus! Maryja!

W roku 1742 papież Benedykt XIV polecił na awersie umieścić wizerunek św. Benedykta.

 

XVIII w.

         Krzyż św. Benedyk ta szczególnie rozpowszechnił św. Wincenty a’ Paolo, zalecając noszenie medalika przy różańcu. Niestety medalik często był wykorzystywany do praktyk zabobonnych, zwłaszcza jako chroniący przed zarazą przybijany był w oborach i zakopywany na polach i pod progami domów. Tak, że w pewnym okresie duchowieństwo zabraniało używania tego medalika. Rozkwit jego zainteresowaniem przypada na wiek XIX , wraz z odrodzeniem życia benedyktyńskiego. W 1880 r. obchodzono wielki jubileusz 1400 lat od narodzin św. Benedykta. Uczczono go wydaniem specjalnego medalika z udzieleniem odpustu za jego pobożne noszenie i nawiedzenie klasztoru na Monte Cassino. Na rewersie monogram IHS zastąpiono słowem PAX, a na awersie u stóp świętego dodano napis EX S.M.CASSINO MDCCCCLXXX – Ze świętej góry kassyńskiej 1880,  a w otoku pierwsze litery napisu E I O N P M „Niech jego obecność chroni nas w godzinie śmierci. W ostatnich czasach znów na medaliku pojawił się monogram IHS.

                     Medalik z XVIII w.                  

 Medaliki z błogosławieństwem Zachariasza XVIII w.

Falsyfikat, wycięty z XIX wiecznego medalika           

krzyż ma sugerować pochodzenie z XVII w.

 i   XVII wieczny oryginał w kształcie krzyża

XVIII w. św. Benedykt z siostrą św. Scholastyką

Medalik wybity przed 1880r.

medalik jubileuszowy z 1980 r.

* Pełny tekst podaje Kornel Białobłocki w „Zespół  medalików z Lubinia pod Kościanem”