ŚW. BARBARA
Św. Barbara urodziła się w Nikodemii
(dzisiejsza Turcja) w III w. ne. Była córką Dioskura, wysokiego urzędnika
cesarstwa i poganina, na którego rozkaz została uwięziona i zamordowana. Jej
imię tłumaczy się jako „cudzoziemka, osoba pochodząca spoza Grecji”. W
ikonografii św. Barbara jest przedstawiana w dostojnych szatach, dla podkreślenia jej szlachetnego
pochodzenia. W rękach trzyma palmę męczeństwa i kielich z Najświętszym
Sakramentem. Obok widnieje wieża z trzema oknami, w której była zamknięta przez
ojca. Czasem trzyma w ręku miecz, którym została ścięta. Bywa też przedstawiana
z pochodnią, działem armatnim lub strusimi piórami. Św. Barbara jest patronką
górników, a także patronką dobrej śmierci. Czczą ją też flisacy,
marynarze, architekci, murarze, kowale, kamieniarze, cieśle,
grabarze, dzwonnicy, ludzie narażeni na
wybuchy, jak artylerzyści, pracownicy prochowni i arsenałów, kanonierzy,
saperzy; jest opiekunką twierdz i wież. W średniowieczu zaliczano św. Barbarę
do grona 14 "Orędowników". W Polsce św. Barbara szczególnie czczona
jest na Śląsku i tam można znaleźć najwięcej medalików jej poświęconych.
Medaliki XVII-XVIII w.
Medalik XIX/XX w.
Medalik górnika I połowa
XX w
Moja Kochana Patronka, dzielna i skuteczna. Cieszę się, że Ją tu odnalazłam. Zapiszę linka do tego posta.
OdpowiedzUsuń