Medaliki były i są, przede wszystkim,
wyrazem wiary i duchowej przynależności do Chrystusa. Uważane są za
Sakramentalia, czyli znaki widzialne, święte, ustanowione przez Kościół. Jednak
nie można ich w żaden sposób traktować jako talizmany, choć są osoby które
właśnie tak je traktują. Na początku
naszych rozważań spróbujmy sprecyzować, co będziemy nazywać medalikiem
religijnym.
Medaliki zaliczamy do numizmatów, a w szczególności
do działu medalierstwa .Jest to właściwe przyporządkowanie ze względu na
technikę wykonania większości z nich. Były one bowiem wybijane, podobnie jak
monety, lub odlewane z metalu: brązu, mosiądzu, cyny, miedzi, neusilber,
aluminium, a nawet srebra i złota. Medalik religijny to przedmiot
przedstawiający treści religijne, charakteryzujący się małymi rozmiarami,
przystosowany do noszenia na szyi lub przywieszony do koronki (różańca). Obok
wykonanych z metalu, bywają też namalowane
na papierze, tkaninach , skórze, porcelanie, masie perłowej czy kości
słoniowej, oprawione w metalowej ramce zwykle ze szkłem.
XIX wieczny medalik na porcelanie
oprawiony w srebro
W XX w. szkło często zastępowano
sztucznym tworzywem, a współcześnie
często wykonuje się je techniką nadruku na
metalowej lub plastikowej podkładce. Medaliki mogą mieć formę krzyża,
koła, owalu lub wieloboku. Zwykle są obustronne choć bywają też jednostronne.
Istnieje prawdopodobieństwo, że wywodzą się one od łańcuszków
z przywieszką jakie nosili w Rzymie niewolnicy. Na łańcuszku zawieszano im
blaszkę z wyrytym imieniem właściciela, niewolnicy cesarscy często nosili
medalion z wizerunkiem cesarza. Niektórzy chrześcijanie nawiązując do słów św.
Pawła - „jako niewolnicy Chrystusa” (Ef 6.6) , nosili łańcuszki z oznakami
symbolizującymi ich wiarę, a oznaczającymi przynależność do Chrystusa. Takie
zawieszki znaleziono w katakumbach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz