ŚWIĘCI - JERZY

Jak już o podróżowaniu  to dziś

ŚW. JERZY

MEDALIKI ZE ŚWIĘTYM JERZYM

A właściwie dwa medaliki.

Pierwszy pojawia się w XVII – XVIII w. Na jednej stronie ma  wizerunek św. Jerzego często z napisem (w tłumaczeniu) „Św. Jerzy patron jeźdźców (rycerzy)”z drugiej wizerunek św. Michała Archanioła (patrz Aniołowie), także patrona rycerstwa.

Możemy przypuszczać, że noszony był właśnie przez osoby związane z

wojskiem

1- 3. Medaliki XVII w.

4. XVIII w.

Drugi, to tzw. MEDALION PODRÓŻNY.

5.XIX w.

 Awers przedstawia  św. Jerzego zabijającego smoka i zaopatrzony jest w napis „S: GREGORIUS. EQVITUM. PATRONUS” (tłumaczenie j.w.). Rewers przedstawia scenę z Ewangelii o uciszeniu burzy na Jeziorze Galilejskim. Łódź pod żaglem, burza zobrazowana falami, chmurami i błyskawicami. Po środku śpiąca osoba w aureoli (Jezus) , druga postać jakby Jezusa budziła, trzecia osoba na kasztelu łodzi macha rękami. U góry napis „INTEMPESTATE SECURITAS” (Bezpieczeństwo w czasie burzy). Medalion był popularny wśród podróżnych w XIX w.

6-8. XIX w.

9.Współczesny medalik z USA

ŚWIĘCI - KRZYSZTOF

ŚW. KRZYSZTOF

XVII-XVIII w.

Jednym z popularniejszych świętych, jest patron kierowców i podróżnych św. Krzysztof. Medaliki z jego wizerunkiem stały się szczególnie popularne w XX w. Przedstawiają one świętego przechodzącego przez wodę. Na ramieniu trzyma Dzieciątko Jezus, a w dłoni laskę pielgrzymią zakończoną w niektórych przypadkach palmą. Czasem widnieje też napis „Św. Krzysztof” lub „Św. Krzysztofie chroń nas”.  Na rewersie można spotkać wizerunek samochodu, statku, pociągu, a nawet samolotu,  albo  wszystkie na raz.

Medalik lata trzydzieste XX w.

 W okresie międzywojennym były bite medaliki w formie eliptycznej z napisem na awersie „Św. KRZYSZTOF MĘCZENNIK” zaś na rewersie „OBROŃCA SZCEGÓLNY PRZCIW EPIDEM . TRĘSIE . ZIEMI PIORUNOM POŻAR . BURZOM ŚMIERCI NAGŁEJ OKROPNOŚCIOM INNYM W PODRÓŻY”

Spotykamy się także, z medalikami, które na rewersie mają napis w języku angielskim lub francuskim „ Jestem katolikiem, w razie wypadku proszę zawiadomić księdza”. 

Istnieje wiele wzorów medalika ze św. Krzysztofem. Mają też różne zastosowania: do noszenia na szyi, do powieszenia w samochodzie, a nawet jako breloczek do kluczy.

ŚWIĘCI - JÓZEF, KAJETAN, SYLWESTER I TEKLA

ŚW. JÓZEF Z LEONESSY+

połowa XVIII w., prawdopodobnie medalik kanonizacyjny

Eufrazjusz Desideri (1556-1612). Włoski kapucyn, misjonarz, cudotwórca. Był w Turcji spowiednikiem chrześcijańskich jeńców, cudem uniknął śmierci, po powrocie do Włoch był misjonarzem ludowym, docierał do najtrudniej dostępnych rejonów kraju. Beatyfikowany w 1737 r., kanonizowany w 1746.

ŚW. KAJETAN+

XVII-XVIII w.

Kajetan z Thieny 1480-1547. Założyciel zakonu Kanoników Regularnych zwanych kajetanami lub teatynami. Miał szczególne nabożeństwo do Dzieciątka Jezus. Należąca do niego figurka uważana jest za cudowną. Zmarł w Neapolu, ofiarowując swoje życie Bogu za zakończenie wojny domowej. Beatyfikowany w 1629 r., kanonizowany w 1671.

ŚW. SYLWESTER

Srebro, XVIII w.

Dosyć trudno podać prawidłową identyfikację św. Sylwestra. Litery AB mogłyby wskazywać na opata z Reome we Francji, insygnia biskupie natomiast na biskupa Besancon lub biskupa Chalon-sur-Saone. Często pojawiają się takie dylematy, gdy mamy do czynienia z kilkoma świętymi o tym  samym imieniu.

ŚW. TEKLA

XVII-XVIII w.

Nawrócona przez św. Pawła w czasie pierwszej wyprawy misyjnej około 45 r. Dwukrotnie skazana na śmierć, dwukrotnie cudownie ocalała. Raz deszcz ugasił płomienie, drugi raz lew nie tknął chrześcijańskiej dziewicy. Zmarła w Seleucji, gdzie prowadziła życie pustelnicze. Jest orędowniczką w czasie pożaru i zarazy. W ikonografii przedstawiana z palmą męczeństwa.

SANKTUARIA MARYJNE ŚWIATA - 3

FATIMA

Medalik ten zawdzięczamy staraniom portugalskiego księdza Josepha Cacella. Gdy rząd Portugalii zakazał jakichkolwiek publikacji na temat objawień w Fatimie wyemigrował, najpierw do Ameryki Południowej jako misjonarz, a potem do USA. Inny ksiądz zajmujący się sprawą objawień ks. Formigao został uwięziony i pozbawiony zabierania głosu w tej sprawie, napisał więc do swego przyjaciela w USA z prośbą o  szerzenie kultu MB Fatimskiej i wybicie medalika. Niewielką ich ilość udało się wyprodukować w Portugalii, ale dalszej produkcji zakazano. Jeden z tych medalików w 1920 r. ks. Cacella przysłała w liście matka. Ten jedyny wówczas w Stanach medalik posłużył jako wzór. 

Współczesny wg wzoru

Wyprodukował go Vincent Hirten właściciel małej firmy w branży metalowej. Początkowo ta firma była jedynym producentem tych medalików. Wzorzec rozpowszechniany jest do dziś. Medalik przedstawia na awersie Matkę Boską na małym dębie otoczoną klęczącymi dziećmi: Łucją, Hiacyntą i Franciszkiem. Rewers dziś bywa różny, najczęściej widok bazyliki w Fatimie.

W Fatimie można też nabyć medaliki z błogosławionymi dziećmi z Fatimy. Hiacyntą i Franciszkiem Marto. Beatyfikowanymi 13 maja 2000 r.

Medalik beatyfikacyjny

Medaliki 2 połowa XX w.

ŚWIĘCI - ROCH, ROMUALD, ROZALIA I RÓŻA

ŚW. ROCH

Żył w latach 1295-1327 lub 1345-1377. Pochodził z Francji. Jedyny dziedzic bogatych rodziców po ich śmierci rozdał majątek ubogim, a sam ruszył do Rzymu. W drodze przybył do jednego z włoskich miast, gdzie szalała zaraza. W szpitalu zajął się opieką nad chorymi. W Rzymie przebywał trzy lata i zasłynął z uzdrowień. W czasie powrotu do Francji sam zachorował na dżumę, nie chcąc zarażać innych ukrył się w lesie. Tam odnalazł go pies, który dostarczał mu jedzenia. Po cudownym wyzdrowieniu ruszył w dalszą drogę, ale schwytany na granicy i wzięty za szpiega zmarł w więzieniu. Kult świętego zaczął się szerzyć

W XV w., powstawało wiele bractw pod Jego wezwaniem. Stowarzyszenia te opiekowały się chorymi w szpitalach. W 1585 r. papież umieścił Jego Imię w Martyrium Rzymskim. Jest patronem wielu miast, kościołów i stowarzyszeń, a ponadto: aptekarzy, lekarzy, szpitali, rolników, więźniów, patron chroniący od zarazy i opiekun zwierząt domowych. Atrybutami są strój pielgrzymi, kij/laska z tywą, torba,  pies, anioł.

1. XIX w. Z modlitwą „ O św. Rochu módl się za nami by  od nas Bóg cholery odwrócił”

2. XIX w. Medalik z prośbą od odwrócenie choroby.

3 -4 . XIX /XX w. Francja.

ŚW. ROMUALD Z CAMALDOLI

Syn księcia Rawenny, zmarły w wieku 120 lat , 19 czerwca 1027 r. Założyciel zakonu Kamedułów. Życiem w eremie chciał odpokutować zbrodnię ojca, który wyzwał na pojedynek własnego brata i zabił go. Najpierw wstąpił do zakonu benedyktynów, jednak bardziej pociągało go życie pustelnicze. Otrzymawszy  ziemię od człowieka nazwiskiem Maldoli założył Campo di Maldoli – klasztor złożony z eremów, stąd nazwa CAMEDULENSUM CONGREGATIO EREMITARUM. Symbolem zakonu są dwa gołębie pijące z jednego kielicha i ten właśnie napis wokoło. Romuald został kanonizowany w 1582 r.

Medalik z XIX w. Napis: „ Św. Romuald Opat,  Ojciec Kamedułów.”

U dołu po prawej stronie napis ROMA. Klęcząca postać w koronie może być cesarzem Ottonem III.

ŚW. ROZALIA

1. XIX w. Św. Rozalio zachowaj nas od wszelkich chorób.

2. S. Rozalio módl się za nami , koniec XIX w.

Córka księcia Sinibalda (1130-1165 ew. 1170). Ślubowała dziewictwo, zmuszana do małżeństwa uciekła z domu i została pustelnicą w Mont Pellegrino koło Palermo. W początku  XVII w. podczas zarazy ukazała się pewnej kobiecie i nakazała odnaleźć swoje szczątki i przenieść je do miasta. Po spełnieniu żądania epidemia ustała. W 1630 została wpisana do Martyrologium Rzymskiego, w tym też roku za jej przyczynę ustała zaraza w Sławkowie na Śląsku. Czczona  jako patronka od zarazy. Rewoliński odnotował kilka jej medalików na terenie Polski. Atrybuty: krzyż, czaszka, wieniec róż.

ŚW. RÓŻA Z LIMY

Medalik miedziany, koniec XIX w.

Isabel de Flores del Oliva 1586-1617. Pierwsza święta z Ameryki Południowej. Tercjarka dominikańska. Zmarła w opinii świętości. Beatyfikowana w 1668 r, a kanonizowana w 1671. Patronka Ameryki Południowej, Filipin i Antyli. Atrybuty: krzyż, korona cierniowa, kotwica, róże, wieniec z róż.

Hiszpania, XX w.