ŚWIĘCI - ROCH, ROMUALD, ROZALIA I RÓŻA

ŚW. ROCH

Żył w latach 1295-1327 lub 1345-1377. Pochodził z Francji. Jedyny dziedzic bogatych rodziców po ich śmierci rozdał majątek ubogim, a sam ruszył do Rzymu. W drodze przybył do jednego z włoskich miast, gdzie szalała zaraza. W szpitalu zajął się opieką nad chorymi. W Rzymie przebywał trzy lata i zasłynął z uzdrowień. W czasie powrotu do Francji sam zachorował na dżumę, nie chcąc zarażać innych ukrył się w lesie. Tam odnalazł go pies, który dostarczał mu jedzenia. Po cudownym wyzdrowieniu ruszył w dalszą drogę, ale schwytany na granicy i wzięty za szpiega zmarł w więzieniu. Kult świętego zaczął się szerzyć

W XV w., powstawało wiele bractw pod Jego wezwaniem. Stowarzyszenia te opiekowały się chorymi w szpitalach. W 1585 r. papież umieścił Jego Imię w Martyrium Rzymskim. Jest patronem wielu miast, kościołów i stowarzyszeń, a ponadto: aptekarzy, lekarzy, szpitali, rolników, więźniów, patron chroniący od zarazy i opiekun zwierząt domowych. Atrybutami są strój pielgrzymi, kij/laska z tywą, torba,  pies, anioł.

1. XIX w. Z modlitwą „ O św. Rochu módl się za nami by  od nas Bóg cholery odwrócił”

2. XIX w. Medalik z prośbą od odwrócenie choroby.

3 -4 . XIX /XX w. Francja.

ŚW. ROMUALD Z CAMALDOLI

Syn księcia Rawenny, zmarły w wieku 120 lat , 19 czerwca 1027 r. Założyciel zakonu Kamedułów. Życiem w eremie chciał odpokutować zbrodnię ojca, który wyzwał na pojedynek własnego brata i zabił go. Najpierw wstąpił do zakonu benedyktynów, jednak bardziej pociągało go życie pustelnicze. Otrzymawszy  ziemię od człowieka nazwiskiem Maldoli założył Campo di Maldoli – klasztor złożony z eremów, stąd nazwa CAMEDULENSUM CONGREGATIO EREMITARUM. Symbolem zakonu są dwa gołębie pijące z jednego kielicha i ten właśnie napis wokoło. Romuald został kanonizowany w 1582 r.

Medalik z XIX w. Napis: „ Św. Romuald Opat,  Ojciec Kamedułów.”

U dołu po prawej stronie napis ROMA. Klęcząca postać w koronie może być cesarzem Ottonem III.

ŚW. ROZALIA

1. XIX w. Św. Rozalio zachowaj nas od wszelkich chorób.

2. S. Rozalio módl się za nami , koniec XIX w.

Córka księcia Sinibalda (1130-1165 ew. 1170). Ślubowała dziewictwo, zmuszana do małżeństwa uciekła z domu i została pustelnicą w Mont Pellegrino koło Palermo. W początku  XVII w. podczas zarazy ukazała się pewnej kobiecie i nakazała odnaleźć swoje szczątki i przenieść je do miasta. Po spełnieniu żądania epidemia ustała. W 1630 została wpisana do Martyrologium Rzymskiego, w tym też roku za jej przyczynę ustała zaraza w Sławkowie na Śląsku. Czczona  jako patronka od zarazy. Rewoliński odnotował kilka jej medalików na terenie Polski. Atrybuty: krzyż, czaszka, wieniec róż.

ŚW. RÓŻA Z LIMY

Medalik miedziany, koniec XIX w.

Isabel de Flores del Oliva 1586-1617. Pierwsza święta z Ameryki Południowej. Tercjarka dominikańska. Zmarła w opinii świętości. Beatyfikowana w 1668 r, a kanonizowana w 1671. Patronka Ameryki Południowej, Filipin i Antyli. Atrybuty: krzyż, korona cierniowa, kotwica, róże, wieniec z róż.

Hiszpania, XX w.